logo


Gouden staaf op de Sinaï


 


Heb je er ooit bij stilgestaan dat Mozes een 100 ponds staaf goud meenam de berg Sinaï op?

Het is een wonder dat de tien geboden niet meer wogen. Mozes droeg een massief gouden staaf bergopwaarts op weg naar Gods berg, een ervaring die hem voor altijd veranderde. Hij had waarschijnlijk niet zoveel last van de afdaling; hij kwam terug met twee stenen tafelen waar de tien geboden in waren gegraveerd. Maar daar gaat het hier niet om, we kunnen er altijd van uitgaan dat God een paar onzichtbare engeltjes onder de staaf had geplaatst om Mozes wat te helpen.


Eigenlijk is het heel merkwaardig dat een metalen staaf een prominentere rol speelt in het verhaal van de tien geboden dan de geboden zelf. Het is niet zo dat de geboden een gebrek aan status hebben. Er staan dingen op als “ Gij zult niet doden” en “Gij zult niet stelen”. Het zijn enkele van de belangrijkste regels om een samenleving te laten functioneren. Ze hebben ons gevormd tot de welgemanierde, wetgehoorzame burgers die we vandaag zijn.

Maar goud, daar zijn de mensen dol op.
  • Het is glinsterend en kostbaar.
  • Iedereen wil het.


    • Het is logisch dat Mozes een staaf goud kreeg van zijn volk. Het was het meest waardevolle bezit dat ze bezaten en ze hoopten waarschijnlijk dat het Mozes zou helpen Gods gunst te winnen. Dat deed het ook, maar misschien niet op de manier waarop ze hadden verwacht. In feite was het teveel van het goede. Toen Mozes 40 dagen op de berg verbleef, begonnen de Israëlieten ongeduldig te worden. Ze begonnen te vrezen dat hij niet terug zou komen en ze besloten een nieuw idool te maken om hem te vervangen.


    Ze verzamelden al hun goud en gaven het aan Aäron, de broer van Mozes. Aäron smolt het goud en goot het in een mal om een gouden kalf te maken. De Israëlieten begonnen het kalf te aanbidden als hun god. Toen Mozes van de berg terugkwam en zag wat er gebeurd was, werd hij woedend. Hij gooide de stenen tafelen, die hij van God had ontvangen, aan stukken en verpletterde het gouden kalf.


    Het is ironisch dat het goud, dat door de Israëlieten was gegeven om Mozes te helpen Gods gunst te winnen, werd gebruikt om een afgod te maken. Dit laat zien hoe gevaarlijk goud kan zijn. Het kan een afleiding worden van wat echt belangrijk is. Het kan mensen ertoe brengen afgodische dingen te doen. Maar het laat ook zien hoe vergevingsgezind God is.